Л.Оюун-Эрдэнийг нэг юм тодруулдаг. Тэр нь ёс зүй, нэр цэвэр байдал. Монголын ихэнх, бараг бүх улс төрчид нэр цэвэр бус. Бүгд шахуу эрх ашгийн сонирхолтой, ямар нэг байдлаар буруу асуудалд холбогдсон.

Хамгийн наад зах нь бизнес эрхлэгч, ард түмнийхээ урдуур ноцон Хөгжлийн банкнаас зээл аваад өөртөө үйлдвэр барьчихдаг. Мэдээлэл, эрх мэдэлд ойроороо лаахайдан. Улсаасаа баян шахуу, хөрөнгө орлогын мэдүүлэг нь хэдэн зуун тэрбумын атлаа, улсынхаа эрчим хүчний эх үүсвэрт нэмэн хувьдаа ч болов ганц станц бариад нэмэрлэчих сэтгэлгүй улс төрчид МАН-д өдий төдий.

Нэхий боловсруулах ганц үйлдвэр барьчих сэтгэлгүй атлаа, хадгаламж, хувь эзэмшил нь замбараагаа алдсан МАН-ын дөрөв тав сонгогдсон гишүүн цөөнгүй.

МАН энэ удаа сонгуульд ямар хүмүүсийг нэр дэвшүүлэхээс ялах эсэх нь шууд хамаарна. Л.Оюун-Эрдэнэ хэрэв ялъя хэмээвээс, Б.Бат-Эрдэнэ, Ц.Даваасүрэн, Х.Болорчулуун, Ч.Ундрам, Г.Амартүвшин, Г. Тэмүүлэн, Ё.Баатарбилэг, Ц.Анандбазар, Б.Энх-Амгалан, Ш.Раднаасэд, Н.Наранбаатар, Ж.Сүхбаатар, Г.Дамдинням, Х.Ганхуяг нараас эхлээд, цаашид ч сайн шүүж, эдгээр хүмүүсийг энэ удаад сонгуульд нэр дэвшүүлэх эсэхээ бодож тунгаан шийднэ биз.

Бид хэлээгүй, эдгээр улс төрчдийн талаар хэвлэл мэдээллийн хэрэгслээр эрх ашиг, авлига, алба тушаалын асуудалд эс холбоотой бус гээд л дүүрэн биччихсэн байх юм билээ.

Мөн намаа, улсаа боддог бол эдгээр хүмүүс сайн дураараа сонгуульд нэр дэвшихээс татгалзах нь намд нь ч, эх оронд ч, цаашлаад улс орны нэр хүнд ч тустайг ойлгоцгоох хэрэгтэй дээ.

МАН-ын даргын намаа бодсон, улсаа өргөсөн бодлогын эхэнд эдгээр асуудал зүй ёсны шийдвэрлэх гарц болж тавигдана. Түүний улс төрд явуулж байгаа бодлого нь угаас дээрх хүмүүст ивээлгүй нь тод билээ.

Т.ГАРЬД